بایگانی برچسب برای: خرید رزین

انواع رزین های صنعتی

رزین (Resin) ، پلیمرهایی با زنجیرهای بلند مولکولی هستند که هم به شکل طبیعی وجود دارند و هم به صورت آزمایشگاهی سنتز می شوند و براساس ساختار مولکولی شان دسته بندی گردیده و استفاده های گسترده ای در صنایع مختلف دارند.
در مطلب زیر انواع رزین های صنعتی را مورد بررسی قرار داده و کاربرد آن ها را بیان می نماییم.

انواع رزین های صنعتی

انواع رزین های صنعتی شامل موارد زیر می باشد :

ردیف

 رزین های صنعتی

دسته بندی

کاربرد

1

رزین های اپوکسی

مایع – جامد – پودری

پوشش های صنعتی ، رنگ های محافظتی صنعتی ، کفپوش ها ، رنگ های بدون حلال

2

رزین پلی استر غیر اشباع

مایع – جامد – پودری

پوشش های صنعتی ، صنایع فایبرگلاس

3

رزین وینیل استر

مایع

رنگ های ضداسید خاص ، صنایع فایبر گلاس

4

رزین اکریلیک

مایع پایه آب – پایه حلالی

رنگ های ساختمانی و استخری ، رنگ های مقاوم حرارتی ، رنگ های صنعتی

5

رزین پلی اورتان

مایع

پوشش های صنعتی نرم و سخت

6

رزین فوران

مایع

پوشش های صنعتی ، کانال ها و مخازن

7

رزین فنولیک

مایع – جامد – پودری

صنایع کامپوزیت ، صنایع الکترونیک

8

رزین آلکیدی

کوتاه روغنی – متوسط روغنی – بلند روغنی

رنگ های صنعتی ، رنگ های ساختمانی

رزین ؛ ماده پایه در تولید محصولات شیمی ساختمان

چسبندگی بالا مهم ترین ویژگی انواع رزین های صنعتی می باشد. به همین سبب یکی از مواد پایه برای تولید محصولات قابل استفاده در ساختمان سازی نظیر تولید چسب بتن ، پوشش های صنعتی ، رنگ سازی ، چسب کاشی و سرامیک و … است. رزین های صنعتی قابل حل در آب نیستند و این یک مزیت بزرگ برای استفاده صنعتی از این مواد پلیمری به حساب می آید. الکل ، حلال این ترکیبات می باشد.

بررسی انواع رزین های صنعتی پرکاربرد

رزین اپوکسی

رزین اپوکسی یکی از مهم ترین انواع رزین های صنعتی می باشد که در صنعت شیمی ساختمان کاربرد بسیار زیادی دارد. پوشش های صنعتی که بر پایه رزین اپوکسی تولید می شوند ؛ رنگ پذیر هستند ، مقاومت بالایی در برابر مواد قلیایی و اسیدی رقیق داشته و چسبندگی بالای آن ها به سطوح استیل ، فلزی یا بتنی از ویژگی های مثبت این گروه از رزین ها می باشد.

انواع رزین های صنعتی

برای بهبود خواص پوشش های صنعتی بر پایه رزین اپوکسی ، از سخت کننده های پلی آمینی استفاده می گردد. بدین ترتیب در برابر مواد شیمیایی ، سایش و ضربه های مکانیکی مقاومت بیشتری را از خود نشان خواهند داد.

انواع رزین های صنعتی

رزین پلی استر غیر اشباع

از دیگر انواع رزین های صنعتی پُرکاربرد ، رزین پلی استر می باشد. از این نوع رزین نیز به عنوان پوشش دهنده در صنایع مختلف استفاده می گردد. رزین های پلی استر نسبت به نوع اپوکسی به عنوان پوشش دهنده صنعتی ضعیف تر هستند و در مجاورت بتن (ماده قلیایی) ، واکنش صابونی می دهند.
همچنین در مجاورت با اکسیژن هوا سخت نمی گردند. برای رفع این مشکل باید پس از پیاده سازی رزین بر روی سطح ، پوشش به وسیله پارافین پوشانیده شود تا از رسیدن اکسیژن به آن جلوگیری گردد.

مهم ترین مزیت رزین های اپوکسی در صنعت شیمی ساختمان ، استحکام و مقاومت بالای آن ها در برابر اسیدهای اکسید کننده نظیر اسید کرومیک و … می باشد.

بیشتر بخوانید : کاربرد پلیمر در صنعت ساختمان

رزین وینیل استر | انواع رزین های صنعتی

رزین های وینیل استر خصوصیاتی همچون خانواده رزین های پلی استر غیر اشباع دارند ؛ با این تفاوت که چسبندگی آن ها به بتن و فولاد بیشتر است ، خاصیت الاستیسه بالایی دارند و مقاومت بهتری را در برابر انواع حلال های شیمیایی از خود نشان می دهند. این ویژگی های بهتر سبب می گردد تا قیمت بالاتری نسبت به نوع پلی استر داشته باشند. از رزین وینیل استر برای تولید شناورها ، مخازن ، لوله ها و … استفاده صنعتی می شود.

رزین اکریلیک

رزین اکریلیک از انواع رزین های صنعتی است که یک مایع شفاف است و در دو نوع پایه آب و پایه حلال تولید می گردد. این رزین ، یک ماده پایه مناسب برای ساخت رنگ های صنعتی نظیر رنگ های استفاده شده بر روی آسفالت و یا رنگ های استخر می باشد. در نوع پایه حلالی ، حلال تولوئن می باشد.

انواع رزین های صنعتی

رزین پلی اورتان

اگر برای کاربرد موردنظر پوششی با خاصیت الاستیسته بالا و نرم مدنظر باشد ، بهترین گزینه از میان انواع رزین های صنعتی ، رزین پلی اورتان است. در زمان اجرا و پیاده سازی این نوع رزین ها باید رطوبت هوا کنترل شود ، زیرا این ترکیب در مقابل رطوبت حساس است و به فوم تبدیل می گردد.

علاوه بر پوشش های نرم با خاصیت الاستیک زیاد ، می توان به کمک مواد افزودنی ، پوشش های بسیار سختی از این نوع رزین را تولید نمود که دارای مقاومت سایشی بسیار بالایی هستند.

بیشتر بخوانید : کاربرد پلی اورتان در صنعت

رزین فوران | انواع رزین های صنعتی

پوشش های صنعتی که از رزین فوران ساخته می شوند ، مقاومت بالایی در برابر اغلب اسیدها ، قلیاها و حلال های شیمیایی دارند. به همین منظور در پوشش دهی انواع سامپ ها (مخازن آب) ، کانال ها و لوله ها ، انتخاب مناسبی می باشد. البته رزین فوران رنگ پذیر نیست و این از معایب استفاده از این رزین برای برخی کاربردها به شمار می رود.

توجه : از رزین فوران نمی توان بدون به کارگیری لایه واسطه بر روی سطوح بتن و یا فلزی استفاده نمود. زیرا کاتالیزورهای اسیدی که برای سخت کردن این ماده استفاده می شوند ، موجب خوردگی سطوح می شوند.

رزین فنولیک

رزین فنولیک ، از نوع رزین های ترموست یا گرما سخت می باشد که دارای مقاومت حرارتی بالایی است ، از این رو در ساخت کامپوزیت ها و قطعات الکترونیکی قابل استفاده است.

رزین آلکیدی | انواع رزین های صنعتی

رزین های آلکیدی جزء ارزان ترین انواع رزین های سنتزی هستند که در مقابل اشعه ماورابنفش خورشید ، باران های اسیدی و تنش های محیطی مقاومت خوبی از خود نشان می دهند و به آسانی روی سطح می چسبند. به همین منظور برای تولید رنگ های ساختمانی می توانند مناسب باشند.
این نوع رزین ها از اسیدهای چرب تولید شده و نوع و مقدار روغن بر روی خواص رزین همچون سرعت خشک شدن تأثیر بسزایی دارند.

یکتا پلیمر پارسا

تأمین مواد اولیه پلیمری مرغوب برای ساخت تجهیزات صنعتی ، ساختمانی ، واحدهای تولیدی و کارخانجات سراسر کشور ، مواد شیمیایی آزمایشگاهی ، انواع رزین و هاردنر برای مشاغل خانگی و ساخت وسایل تزئینی و هنری از بهترین برندهای داخلی و خارجی توسط مجموعه یکتا پلیمر پارسا با قیمت های مناسب عرضه می گردد.

پلیمریزاسیون

ماکرومولکولی (مولکول های درشت) که ساختار آن به مونومر یا مونومرهایی که در تهیه آن به کار می رود بستگی دارد ، پلیمر نامیده می شود. در صورتی که شمار کمی از مونومرها با یکدیگر پیوند برقرار نمایند ، پلیمری با وزن مولکولی کم حاصل می شود که به نام الیگومر می باشد.
به واکنش شیمیایی که باعث برقراری پیوند میان مونومرها می گردد ، فرآیند پلیمریزاسیون (پلیمر شدن یا بسپارش) می گویند.

فرآیند پلیمریزاسیون (Polymerization)

در عمل پلیمریزاسیون ، گروه های پایانی از واحدهای ساختاری تشکیل شده اند که زنجیرهای پلیمری به آن خاتمه می یابد. همچنین در تمامی پلیمرهای مصنوعی ، یک واحد شیمیایی معین چندین مرتبه تکرار خواهد شد ، که به هنگام نمایش در داخل کروشه قرار می گیرد. مانند:

درجه پلیمری شدن (DP) اصطلاح دیگری است که مربوط به شمار کل بخش های ساختاری پلیمر ، یعنی طول زنجیر و وزن مولکولی آن می باشد.

پلیمریزاسیون

پلیمرهای ترموپلاستیک به چه نوع پلیمرهایی اطلاق می گردد؟

در صورتی که پلیمر در برخی از حلال های شیمیایی محلول باشد و در بیشتر موارد ذوب شود و سیال گردد ، ترموپلاستیک نامیده می شود. چنین پلیمرهایی مشبک نیستند ، یعنی خطی یا شاخه ای نمی باشند.

پلیمرهای ترموست چه نوع پلیمرهایی هستند؟

ترموست یا گرما سخت به پلیمرهایی گفته می‌ شود که در اثر گرما ذوب نمی‌شوند ، بلکه در دماهای بسیار بالا به صورت برگشت ناپذیری تجزیه می‌شوند. این رزین ها معمولاً در حالت مایع هستند و در ترکیب با هاردنر یا خشک‌ کن واکنشی غیر قابل ‌برگشت انجام داده و سخت می‌ شوند. از انواع این رزین‌ ها می‌ توان به رزین پلی ‌استر ، وینیل استر ، رزین اپوکسی ، رزین فنولیک و… اشاره نمود.

نکته : ترموست یا ترموپلاستیک بودن از ویژگی های فیزیکی یک پلیمر می باشد.

فرآیندهای پلیمری شدن ( پلیمریزاسیون )

  • واکنش پلیمریزاسیون مرحله ای
  • واکنش پلیمریزاسیون زنجیری

تفاوت واکنش های پلیمری شدن (پلیمریزاسیون) مرحله ای و زنجیری

واکنش مرحله ای :

1- درجه پلیمر شدن یا DP ، کم تا متوسط است.
2- مونومر به سرعت مصرف می گردد ، در حالیکه وزن مولکولی به آهستگی افزایش می یابد.
3- واکنش نیاز به آغازگر ندارد. به عبارتی دیگر واکنش با یک گونه مکانیزم در همه مراحل پیش می رود.
4- مرحله پایانی وجود ندارد ، زیرا گروه های پایانی هنوز واکنش پذیر هستند.
5- سرعت پلیمریزاسیون با مصرف گروه های عاملی ، به طور ثابت کاهش می یابد.

واکنش زنجیری :

1- درجه پلیمر شدن بزرگ است .
2- مونومر به آهستگی مصرف می شود ، درحالیکه وزن مولکولی به سرعت افزایش می یابد.
3- مکانیزم های مراحل آغاز و انتشار تفاوت دارد.
4- سرعت پلیمریزاسیون با فرآوری واحدهای آغازگر افزایش یافته و سپس ثابت باقی مانده تا اینکه مونومر به پایان رسد.

پلیمریزاسیون

پلیمرهای صنعتی حاصل از فرآیند پلیمریزاسیون چیستند؟

پلیمرهای صنعتی که با انجام عمل پلیمریزاسیون در شرایط مختلف به دست می آیند ، به سه نوع اصلی دسته بندی می شوند که عبارتند از :

  • پلاستیک ها
  • الیاف
  • لاستیک ها (الاستومرها)
  • پوشش ها
  • چسب ها

تفاوت این چند گروه در ویژگی های مکانیکی آن ها می باشد که به آن سختی (Modulus) می گویند. بالاترین سختی مربوط به الیاف می باشد و پایین ترین میزان سختی مربوط به لاستیک ها است.
استفاده از پلیمرهای صنعتی که جایگزین مناسبی برای فلزات می باشد ، به سرعت در جهان گسترش پیدا نموده و مصرف این پلیمرها بیش از 150 تُن در سال است. در جدول زیر ، میزان مصرف هرگروه را مشاهده می نمایید:

پلاستیک

الیاف

لاستیک

پوشش ها و چسب ها

56%

18%

11%

15%

پلاستیک ها

از مهم ترین پلیمرهای ترموپلاستیک می توان به پلی اتیلن ، پلی پروپیلن ، پلی وینیل کلراید و پلی استایرن اشاره نمود. پلاستیک ها می توانند شفاف ، سخت و محکم باشند. این ویژگی ها به ساختار مولکولی و نیروی چسبندگی مولکول ها بستگی دارد. پلاستیک ها را می توان رقیب سرسخت فلزها ، سرامیک و شیشه دانست و علت آنست که این نوع مواد پلیمری ، دارای وزن کمتری می باشند و در برابر خوردگی پایداری بیشتری دارند.

پلیمریزاسیون

کاربرد تعدادی از پلاستیک های معروف که از لحاظ تجاری بسیار با اهمیت می باشند ، در جدول زیر به خوبی نمایش داده شده است:

گونه پلاستیک

نام اختصاری

کاربرد

پلی اتیلن سبک

LDPE

پوشش ها ، بطری های نرمش پذیر ، اسباب بازی ها ، ظروف خانگی ، بسته بندی فیلم

پلی اتیلن سنگین

HDPE

لوله ها و صفحات ، عایق سایزی سیم و کابل ، بطری ها

پلی استایرن

PS

اسباب بازی ها ، لوازم آشپزخانه ، عایق سازی (از نوع اسفنجی) ، بسته بندی

پلی وینیل کلراید

PVC

کف سازی ، عایق سازی ، ساختمان ، لوله های نرمش ناپذیر

پلی پروپیلن

PP

قطعات خودرو ، لوازم آشپرخانه ، پرده سازی ، طناب

مطلب پیشنهادی : کاربرد پلیمر های مصنوعی در پزشکی

الیاف

قابلیت های منحصر به فرد این نوع از پلیمرهای صنعتی همچون توانایی عالی برای کشیده شدن ، پایداری مناسب در برابر گرما ، پیچ و تاب خوردن و سختی بالا ، رنگ پذیری و … سبب شده تا با توجه به نیاز بازار، به میزان زیادی تولید و مصرف گردد.
پلی استر ، ریون استات ، نایلون ، اکریلیک از جمله مهم ترین الیاف مصنوعی به شمار می روند که از فرآیند پلیمریزاسیون به دست می آیند.

پلیمریزاسیون

لاستیک ها

لاستیک یا الاستومرها پلیمرهایی هستند که ساختار مشبکی دارند و توانایی کشش و انقباض سریعی دارند. به عبارتی دیگر ویژگی های نرمش پذیر (پایداری کم در برابر فشار) آن ها استفاده از از این نوع پلیمرها را در صنایع مختلف متداول نموده است. مهم ترین الاستومرها ، استایرن بوتا دی اِن ، پلی بوتا دی اِن ، پلی اورتان ، اتیلن – پروپیلن و بوتیل می باشند.

پلیمریزاسیون

بیشتر بخوانید : کاربرد پلی اورتان در صنعت

آغازگرهای رادیکال آزاد

استایرن ، متیل متاکریلات و برخی سیکلو آلکن ها از جمله مونومرهایی هستند که در اثر گرما دادن و بدون افزایش هرگونه آغازگر رادیکال آزاد ، دستخوش پلیمری شدن ( پلیمریزاسیون ) می شوند اما بیشتر مونومرها نیازمند مقداری آغازگر هستند. آغازگرهای آزاد عموماً به چهار گونه دسته بندی می شوند :

1- پراکسیدها و هیدروپراکسیدها
2- ترکیب های آزو
3- آغازگرهای ردوکس
4- فوتوآغازگرها (آغازگرهای نوری)

پراکسیدها (ROOR) و هیدروپراکسیدها (ROOH)

این نوع آغازگرها در برابر گرما ناپایدارند و در یک دمای مناسب به رادیکال های مربوطه تبدیل شده که دما و سرعت تجزیه به ساختار مولکولی بستگی دارد. بنزوئیل پراکسید ، دی استیل پراکسید معمول ترین پراکسید می باشد که بسیار مورد استفاده قرار می گیرد.

ترکیب های آزو

ترکیب های آزو که به عنوان آغازگر مورد استفاده قرار می گیرند ، دارای گروه های سیانو بر روی کربن های پیوند شده به گروه آزو می باشند.

آغازگرهای ردوکس (اکسایش – احیا)

فرآوری رادیکال های آزاد با واکنش های انتقال یک الکترون به خصوص برای پلیمریزاسیون در دمای پایین ، و همچنین پلیمر شدن امولسیون یعنی مایع در مایع صورت می پذیرد.

آغازگرهای نوری

دی سولفیدها ، بنزوئین و بنزیل نمونه هایی از آغازگرهای نوری هستند. برتری که آغازگرهای نوری نسبت به آزو و پراکسیدها دارند ، اینست که از دما پیروی نمی کنند ، این در حالیست که پراکسیدها و آزو به روش نوری و گرمایی تجزیه می شوند. به کمک آغازگرهای نوری ، عمل پلیمریزاسیون در دماهای خیلی پایین نیز انجام می گیرد.

سینتیک و مکانیزم پلیمریزاسیون

آغاز پلیمریزاسیون زنجیر رادیکال آزاد شامل دو واکنش می باشد:

  • فرآوری رادیکال آغازگر
  • افزایش رادیکال آغازگر به مونومر

افزایش رادیکال مونومر به مولکول مونومر دیگر و سپس افزایش الیگومر و پلیمر رادیکالی به مونومر در دسترس ، منجر به واکنش های فرآیند پلیمر شدن ( پلیمریزاسیون ) زنجیری می شود.

دو راه اصلی که براساس آن مرحله پایان می تواند در پلیمریزاسیون رادیکال آزاد رخ دهد ، عبارتست از:
1- جفت شدن رادیکال (ترکیب شدن)
2- تسهیم نامتناسب (Disproportionation) (دربرگیرنده جابجایی یک اتم از یک بخش پایانی زنجیر به بخش پایانی دیگر می باشد. این اتم معمولاً هیدرژن است)

تفاوت فرآیند ترکیب شدن با تسهیم نامتناسب

فرآیند ترکیب شدن منجر به باقی ماندن آغازگر در دو بخش پایانی زنجیر پلیمری می شود ، در حالی که تسهیم نامتناسب منجر به باقی ماندن آغازگر در یک انتها می گردد.

اینکه تا چه اندازه گام پایان ، توسط «جفت شدن» یا به وسیله « تسهیم نامنتاسب » انجام پذیرد ، به ساختار مونومر (ساختار رادیکال پایانی زنجیر) بستگی دارد. به طور مثال ، رادیکال های پلی استایرن در دمای پایین دستخوش جفت شدن می شوند و رادیکال های پلی متیل متاکریلات دستخوش تسهیم نامتناسب می گردند که در تصاویر زیر مشخص است :

جفت شدن

 

تسهیم نامتناسب

فروش انواع محصولات شیمیایی و آزمایشگاهی | یکتا پلیمر پارسا

یکتا پلیمر پارسا با سابقه ای بالغ بر چندین دهه حضور فعال در عرصه فروش مواد شیمیایی و در رقابت با شرکت های بزرگ ، با کسب رضایت مندی مشتریان خود و تأمین نیاز و خواسته ی آن ها با عرضه بهترین محصولات داخلی و خارجی (مواد پلیمری ، انواع رزین ها و … ) آماده خدمت رسانی می باشد.

رزین چیست؟

رزین ها (resins) هم به صورت طبیعی در طبیعت وجود دارند و هم به صورت مصنوعی تولید می شوند. رزین ها ترکیبات چسبناکی هستند که قابلیت سخت شدن دارند. از این رو دارای کاربردهای زیادی در صنعت ، معماری و سازه ها ، هنر و … دارند. این ترکیبات در آب حل نمی شوند اما در الکل ها انحلال پذیر می باشند. رزین های پلی استر ، اپوکسی ، فنولیک و … از مهم ترین رزین های مصنوعی می باشند. بدیهی است ورود به دنیای رزین ها بسیار گسترده است و برای بیان نحوه تولید (که یک پروسه پیچیده و طولانی است) و کاربردهای هریک نیاز به ارائه چندین جلد کتاب می باشد. در متن زیر سعی خود را بر آن داشته ایم تا به طور مختصر و اجمالی بتوانید با هریک از ترکیبات آشنا شوید.

رزین طبیعی ؛ صمغ برخی از درختان

رزین

رزین های مصنوعی

رزین

انواع رزین های مصنوعی

  • ترموپلاستیک : با گرما و حرارت حالت خمیری شکل پیدا می کنند.
  • ترموستینگ : گرما تاثیری بر روی شکل آن ها نمی گذارد.

رزینهای اپوکسی (Epoxy resin)

رزین های اپوکسی از لحاظ تجاری بسیار حائز اهمیت می باشند. این رزین ها از طریق واکنش پلیمری شدن مرحله ای بین یک اپوکسید و یک ترکیب دی هیدروکسی تشکیل می شوند. انجام چنین واکنشی منجر به گروه های آویز هیدروکسی می شود.

محصول تشکیل شده یک پیش پلیمر با وزن مولکولی کم است. خواص مطلوب این پیش پلیمر به کاربرد آن بستگی دارد. اما به دلیل وجود مشکل در دست یابی به وزن مولکولی خیلی بالا ، این امر میسر نمی باشد.

یکی از مهم ترین ترکیبات دی هیدورکسی ، بیس فنول A است که یک پیش پلیمر ایده آل در امر تجاری به حساب می آید. دیگر بیس فنول ها ، هیدروکینون و رزورسینول می باشند که البته استفاده از آن ها نسبت به بیس فنول A کمتر مورد توجه قرار گرفته است.

با توجه به اینکه رزین های اپوکسی گروه های انتهایی فعال دارند ، از این رو قادرند با دیگر پلیمرها پیوند دهند. به طور مثال ، واکنش یک رزین اپوکسی با یک اکریلیک که یک کوپلیمر پیوندی را تشکیل می دهند و قادر به مشبک شدن می باشند.

رزین های فنولیک (Phenolic resin)

رزین فنولیک یا همان پلیمرهای تراکمی فنل – فرمالدهید ، جزء نخستین پلیمرهای تهیه شده بودند که جنبه تجاری پیدا نمودند. رزین های فنل فرمالدهید به دو روش زیر تهیه می شوند :

1- حضور یک کاتالیزور اسیدی در واکنش مقدار اضافی از فنل نسبت به فرمالدهید : محصول تولید شده نووالاک نامیده می شود.

2- حضور یک کاتالیزور قلیایی (بازی) در واکنش مقدار اضافی از فرمالدهید نسبت به فنل : محصول تولید شده رزول نامیده می شود و توسط حرارت دادن به یک پلیمر گرماسخت تبدیل می شود.

کاربردهای گسترده ای از رزین های فنولیک خصوصاً به عنوان لاک الکل ، روغن جلا ، چسب ها و ترکیب های قابل قالب گیری وجود دارد. از کاربردهای جالب این مواد پلیمری ، فیبرهای ضد شعله می باشد که در واقع همان نووالاک های شبکه ای شده می باشند. کینول یک نام تجاری معروف است که در عایق های حرارتی و البسه ایمنی استفاده می گردد.

تهیه رزول

تحت شرایط قلیایی ، فنول به شکل آنیون پایدار شده (به وسیله عامل رزونانس) حضور دارد. با افزودن آنیون به فرمالدهید فرآیند پلیمریزه شدن صورت می پذیرد. در این حالت ، متیلول فنول های استخلافی در موقعیت های ارتو و پارا تولید می گردند.

پس از حرارت دادن متیلول فنول های تشکیل شده اولیه طی یک واکنش تراکمی ، رزول ها تولید می شوند که وزن مولکولی بسیار پایینی دارند.

رزول ها مخلوط های پیچیده ای هستند که ساختار آن در تصویر زیر مشخص است.

برای تولید در مقیاس تجاری ، رزول ها را به میزان یک ویسکوزیته قابل قبول آماده سازی می نمایند. مرحله بعدی پلیمری شدن به وسیله گرم کردن می باشد که یک پلیمر شبکه ای با وزن مولکولی بالا حاصل می گردد و به نام Resite معروف است.

با توجه به کاربردی که از پلیمر انتظار داریم ، تولید پلیمر شبکه ای می تواند به صورت مستقیم در محلول قلیایی از رزول یا خنثی یا اسیدی انجام گیرد. نمونه مثالی که برای رساندن منظور می توان بیان نمود ، چسب های تخته چندلایی است که توسط مخلوط کردن افزودنی های مناسب مانند پودر چوب با محلول بازی رزول تهیه می گردند. آن گاه این مخلوط بر روی سطح چوبی که قبل از گذاشتن آن ها در پرس داغ روکش شده است ، گسترده می شود. گرمای پرس علاوه بر بخار نمودن آب ، باعث پلیمری شدن نیز می گردد. در این صورت است که یک واکنش پیوندی بسیار مقاوم بین رزین و اجزای تشکیل دهنده چوب ایجاد می شود.

تهیه نووالاک

محصول به دست آمده توسط کاتالیزور اسیدی کاملاً متفاوت از نوع بازی خود می باشد. مکانیسم واکنش شامل پروتون دار شدن گروه کربونیل و متعاقب آن جایگزینی آروماتیک الکتروفیلی در محل های ارتو و پارا می باشد. در شرایط اسیدی واکنش رو به جلو رفته و پل های متیلن تشکیل می شود. نتیجه نهایی حاصل شده در مراحل پلیمر شدن ، تشکیل مخلوط های پلیمری با وزن مولکولی کم می باشد.

پس از اتمام واکنش تراکمی ، محصول به دست آمده یک نووالاک قابل ذوب است که وزن مولکولی آن به بزرگی نسبت فنل – فرمالدهید می باشد.

تولید تجاری نوالاک و رزول

تولید تجاری رزین های فنولیک نوالاک و رزول ، شامل دو مرحله می باشد که به شرح زیر است:

مونومرها و کاتالیست در محلول آبی با ویسکوزیته به نسبت کم واکنش می دهند. آن گاه آب در شرایط خلأ برداشته می شود و محصول جامد به شکل پودر در می آید. در این مرحله پلیمر وزن مولکولی به نسبت کمی دارد و قابل حل یا ذوب شدن می باشد. این مرحله را A می دانند. رزین مرحله A با افزودنی هایی مانند هگزا متیلن تترا آمین یا پارا فرمالدهید مخلوط شده و با حرارت دادن وزن مولکولی بالا می رود که این مرحله را B می نامند. پلیمر به رزیت (رزیت : رزین با وزن مولکولی زیاد و غیر قابل ذوب) تبدیل گشته که همان مرحله نهایی عمل قالب گیری می باشد و به عنوان مرحله C نامیده می گردد.

انواع مختلف افزودنی ها به صورت تقویت کننده ، هدایت کننده در فرمول های قالب گیری شامل ذره های چوب ، تکه های پارچه ، پنبه نسوز و پشم شیشه مورد استفاده قرار می گیرند.

مخلوط و ذوب شدن رزین های فنولیک با لاستیک سنتز شده ، می تواند باعث افزایش نرمی ، انعطاف پذیری و بهبود خواص آن شود.

رزین های پلی استر (Polyester resin)

پلی استرهای غیراشباع خطی برای تولید پلیمرهایی با وزن مولکولی نسبتاً کم به کار می روند ، سپس در مونومرهایی مانند استایرن حل شده و یک محلول ویسکوز را به وجود می آورند. شبکه ای شدن معمولاً با آغازگرهای رادیکال آزاد شروع شده و این یعنی پلیمری شدن وینیلی بین پلی استر و مونومر حلال اتفاق می افتد. استایرن رایج ترین ترکیبی می باشد که به عنوان حلال مونومر مورد استفاده قرار می گیرد.

پلی استرهای غیراشباع مهم ترین و بیشترین نقش را نسبت به پلیمرهای معمولی در به هم پیوستن الیاف شیشه دارند. که باعث به وجود آوردن اشکال مختلفی از آن می گردد و کاربردهای مختلفی را می توان به آن اختصاص داد.

در تصویر زیر ، واکنش بین انیدریدهای مالئیک و فتالیک و دی اتیلن گلیکول را مشاهده می کنید که یک پلی استر غیراشباع را از آن می توان تهیه نمود. همانگونه که مشخص است واحدهای مالئیک و فتالیک به طور تصادفی توزیع می شوند. شبکه ای شدن با استایرن اتفاق می افتد.

رزین

خواص رزین پلی استر غیر اشباع با استفاده از انواع مختلف دی اسیدها و گلیکول ها و یا نسبت های متغیر واکنش گر ها تغییر می کند. مونومر حلال و غلظت آن نیز قابل تغییر می باشد.

مقاومت در برابر حرارت و شعله ، توسط مونومرهای هالوژنه نظیر انیدرید کلریندیک و تترا بروموفتالیک انیدرید حاصل می گردد. به طور کلی می توان گفت پلی استرهایی با مقاومت شیمیایی عالی ،  با استفاده از گلیکول هایی که ممانعت فضایی برای اتصال به وجود می آورند ، تهیه می شوند. گلیکول های معمولی شامل مونو اتیلن و مونو پروپیلن گلیکول یا دی اتیلن و دی پروپیلن گلیکول می باشد.

رزین

یکتا پلیمر پارسا

ارائه محصولات با کیفیت به مشتریان گرامی ، از مهم ترین اهداف مجموعه یکتا پلیمر پارسا می باشد. رسیدن به این امر مطلوب ، با شناخت کافی از محصولات موجود در بازار میسر می شود. متخصصان و کارشناسان ارشد این مجموعه ، با آگاهی از برندهای مطرح و کنترل کیفی مواد شیمیایی و مواد پلیمری با عرضه مرغوب ترین محصولات ، جامه عمل به کلیه تعهدات خود در قبال مشتریان عزیز پوشانیده و در راستای تحقق آن گام برمی دارند.

رزین های عرضه شده در این واحد ، انطباق کامل با تمامی استانداردهای صنعت رزین ایران و صنعت جهانی را داشته و با قیمت های مناسب به فروش می رسند.