رزین های پلیمری به دو گروه تقسیم می شوند که مبنای این تقسیم بندی بر پایه میزان تأثیرپذیرشان از حرارت می باشد:
1- رزین های ترموست (گرماسخت)
2- رزین های ترموپلاستیک (گرمانرم)

رزین های ترموست

رزین های ترموست ، واکنش آنی از خود نشان می دهند. بدین گونه که رزین با هاردنر ترکیب شده و سپس یک واکنش شیمیایی برگشت ناپذیر (عملیات پخت) را طی نموده تا یک قطعه سخت حاصل شود. به عبارتی دیگر ، زنجیرهای مولکولی توسط پیوندهای عرضی به هم متصل هستند و یک شبکه سه بعدی را به وجود می آورند. کامپوزیت هایی که از رزین های ترموست پدید می آیند ، قابل بازیافت در چرخه طبیعت نمی باشند.

نکته : مواد افزودنی و پرکننده ها می توانند با رزین مخلوط شوند و موجب بهبود عملکرد قطعه کامپوزیتی تولید شده شوند.

بیشتر بخوانید : عملیات پخت (Curing) که به سخت شدن نیز معروف می باشد ، باعث ایجاد پیوندهای عرضی شده که موجب شکنندگی ماده می گردد و چقرمگی پلیمر از بین می رود. سرعت پخت را با افزودن کاتالیزور یا با افزایش فشار می توان افزایش داد.

انواع رزین های ترموست

• رزین فنولیک
• رزین اپوکسی
• رزین وینیل استر
• رزین پلی استر

متداول ترین رزین های حرارتی قابل استفاده در صنعت کامپوزیت ، رزین پلی استر ، وینیل استر و رزین اپوکسی می باشند که از این میان ، رزین پلی استر ارزان تر و در دسترس تر می باشد ، اما خواص مکانیکی اپوکسی و وینیل استرها مطلوب تر است.

واکنش تراکمی رزین های ترموست

رزین های فنولیک که نمونه مهمی از رزین های ترموست می باشند ، در هنگام واکنش ، مواد فراری را به عنوان محصول جانبی تولید می نمایند. از این رو واکنش تراکمی به آن اطلاق می گردد.

واکنش افزایشی رزین های ترموست

رزین پلی استر و رزین اپوکسی در هنگام پخت (طی واکنش) محصولات جانبی فرار تولید نمی کنند و بدین گونه فرآیند بسیار آسان تری نسبت به واکنش تراکمی صورت می پذیرد.

خصوصیات رزین های ترموست

1- مقاومت بالا در برابر تخریب های محیطی : رزین باید در برابر عوامل تخریب کننده محیطی مقاوم باشد ، خصوصاً اگر قطعه کامپوزیت پلیمری ساخته شده از رزین در شرایط آب و هوایی متفاوت نظیر دریا استفاده شود.

2- پایداری مناسب در برابر مواد شیمیایی : رزین باید در مقابل اغلب مواد شیمیایی نظیر اسیدها و بازها و حلال شیمیایی مقاوم باشد.

3- خواص مکانیکی بالا : زمانی که کامپوزیت تحت بار قرار می گیرد ، رزین باید در همان محدوده الیاف (مانند الیاف شیشه ، الیاف آرامید ، الیاف کربن) توانایی تحمل آن بار را داشته باشد.

4- قابلیت چسبندگی نرمال : اگر چسبندگی میان رزین و الیاف به درستی صورت نپذیرد ، بار به خوبی به الیاف منتقل نشده ، در نتیجه میان رزین و الیاف منفصل گردیده و وجود ترک ها در ساخت کامپوزیت پلیمری اختلال به وجود می آورند.

5- چقرمگی بالا : منظور از چقرمگی ، میزان مقاومتی است که مواد پلیمری در برابر انتشار ترک از خود نشان می دهد. هرچه چقرمگی رزین بیشتر باشد ، از ترک خوردگی بیشتر جلوگیری می شود.

آیا رزین های ترموست ، پس از پخت مجدداً ذوب می شوند؟

مواد پلیمری ترموست ، پس از فرآیند پخت ، در اثر حرارت ذوب نمی شوند و بالاتر از یک دمای معین ، خواص مکانیکی شان به طور محسوسی تغییر می نماید. به این دما (T_g) یا دمای انتقال شیشه ای می گویند. بالاتر از این دما که بسته به سیستم رزینی برای هریک از مواد پلیمری ترموست متفاوت است ، مولکول ها از حالت کریستالی شکننده به حالت منعطف (آمورف) تغییر حالت پیدا می کنند. اگر دما به زیر T_g کاهش یابد ، این تغییر قابل بازگشت خواهد بود.

بالاتر از دمای T_g ، موارد زیر رخ می دهد:

• مدول مکانیکی (سختی) رزین شدیداً اُفت می کند.
• استحکام فشاری و برشی کاهش می یابد.
• پایداری در برابر رطوبت و آب کم می شود.
• رنگ پذیری نیز کاهش می یابد.

درباره دمای انتقال شیشه ای بیشتر بدانید!

یکی از مهم ترین ویژگی های یک پلیمر ،رفتار آن در حین عبور از حالت جامد به مایع می باشد. اگر به شیشه بی شکل ، گرما داده شود ، انرژی سینتیک مولکول ها افزایش می یابد. در این حالت هنوز جنبش های ارتعاشی کوچک هستند. هرچه دما افزایش یابد ، به نقطه ای نزذیک می شود که دگرگونی های بیشتری صورت می پذیرد. حال ، پلیمر ویژگی های شبه شیشه ای خود را از دست می دهد و بیشتر ویژگی الاستیکی پیدا می کند. دمایی که در آن این دگرگونی رخ می دهد ، دمای انتقال شیشه ای می باشد. اگر گرما دادن به طور پیوسته صورت گیرد، پلیمر ویژگی الاستومری خود را از دست داده و به صورت یک مایع سیال در می آید.

عوامل تعیین کننده دمای شیشه ای

ساختار شیمیایی مهم ترین عاملی است که بر روی این دما تأثیر مستقیم می گذارد. هرچه وزن مولکولی بیشتر باشد ، شمار کمتری از نقاط پایانی زنجیر وجود دارد که منجر به حجم آزاد کمتری می شود. از عوامل دیگر ، اکسایش یا قرار گرفتن در معرض نور UV می باشد. همچنین با جایگزین شدن گروه های بزرگتر روی ساختار بنیادی پلیمر ، آزادی چرخش کمتر شده و در نتیجه T_g افزایش می یابد.

رزین های ترموپلاستیک

رزین های ترموپلاستیک خواصی همچون فلزات را در برابر حرارت از خود نشان می دهند. این مواد پلیمری توسط حرارت ، ابتدا نرم شده و سپس شروع به ذوب شدن می نمایند. پس از خنک شدن مجدداً سخت می شوند. برای تولید محصولات مختلف از این رزین ها ، معمولاٌ نیازی به اضافه نمودن افزودنی های استحکام دهنده نمی باشد و فقط کافی است تا فرم لازم به آن ها داده شود.
پیوند بین زنجیرها از نوع پیوند ضعیفی به نام واندروالس است و به همین دلیل خواص مکانیکی این نوع رزین ها ، پایین است. لذا از مواد پلیمری ترموپلاستیک کمتر در ساخت قطعات کامپوزیت استفاده می شود.

انواع رزین های ترموپلاستیک

• نایلون
• پلی اتیلن ترفتالات (PET)
• پلی وینیل کلراید (PVC)
• پلی پروپیلن (PP)
• آکریلیک
• اکریلو نیتریل بوتادی اِن استایرن (ABS)
• پلی کربنات
• پلی اتیلن (PE)
• پلی آمیدها
• پلی استایرن (PS)
• پلی بوتیلن
• پلی وینیل استات (PVA)
• پلی استال (POM)
• پلی متیل متاکریلات (PMMA)

 

روش های ساخت پلیمرها

ساخت پلیمرها به یکی از سه روش قالب گیری تزریقی ، بیرونی و ریخته گری انجام می پذیرد. هر سه روش در دمای پایین تر از دمایی که برای شکل دهی به آلومینیوم ، استیل و شیشه لازم است ، شکل می گیرند.

دو گونه قالب گیری وجود دارد:

• قالب گیری تراکمی
• قالب گیری تزریقی

قالب گیری تراکمی

در این نوع قالب گیری از گرما و فشار برای شکل دادن پلیمر ذوب شده استفاده می شود. بدین ترتیب که پلیمر بین صفحه های جفت شده یک قالب متحرک به شکل قالب درآورده می شود. این روش بیشتر در مورد رزین های ترموست به کار گرفته می شود که نمی توانند ذوب شوند و پلیمر شاخه ای است ، سه بعدی شدن در حفره قالب رخ می دهد.

قالب گیری تزریقی

در قالب گیری تزریقی ، پلیمر ذوب شده در قالب حفره ای بسته فشرده می شود. این روش برای پلیمرهای ترموپلاستیک به کار برده می شود. یک تلمبه هیدرولیکی برای فرستادن پلیمر به قالب به کار گرفته می شود. قالب تزریقی ، فناوری تندتری از قالب گیری تراکمی دارد.

بیشتر بخوانید : روش قالب گیری تزریقی واکنش 

به تازگی ، یک روش نوین قالب گیری تزریقی به نام قالب گیری واکنش (RIM) برای ساخت پلیمرهای ترموست ابداع شده است. RIM نسبت به روش هایی که در گذشته استفاده می شدند ، تفاوت بارزی دارد و آن اینست که فرآورده پایانی به طور مستقیم از مونومر یا پلیمر با وزن مولکولی کم ساخته می شود که به سرعت و حتی هنگامی که واکنش پلیمریزاسیون در حال انجام است ، با شتاب مخلوط و به درون قالب تزریق ریخته می شود.

برای اینکه RIM موفقیت آمیز باشد ، مونومرها باید واکنش باشتابی داشته و شتاب واکنش باید به دقت در فرآیند قالب گیری همزمان و هماهنگ باشد. برتری های جالب توجهی در این روش وجود دارد:
تهیه پلیمرها پیش از قالب گیری حذف شده و شرایط انرژی موردنیاز برای حمل و نقل مونومرها کمتر است. در برخی موارد ، پُرکننده های سفت کننده همراه با واکنش گرها تزریق می شوند که به نام یک فرآیند RRIM یا واکنش سفت کننده قالب گیری تزریقی نام گذاری می شوند.

ریخته گری

فرآیند ریخته گری یک راه بسیار ساده تری است که در آن پلیمر مذاب در قالب ریخته شده و سپس فرآورده خنک می شود.

فروش انواع رزین های ترموست | یکتا پلیمر پارسا

یکتا پلیمر پارسا با تکیه بر توان علمی ، فنی و تجربه بالای کارشناسان خود ، مفتخر است با تعامل شرکت های معتبر داخلی و خارجی در زمینه عرضه مواد شیمیایی ، مواد پلیمری و حلال های شیمیایی مطابق با الزامات و استانداردهای روز ، کیفیت محصولات آزمایشگاهی و صنعتی خود را با بهره گیری از برندهای شناخته شده بین المللی تضمین نماید.

رزین چیست؟

رزین ها (resins) هم به صورت طبیعی در طبیعت وجود دارند و هم به صورت مصنوعی تولید می شوند. رزین ها ترکیبات چسبناکی هستند که قابلیت سخت شدن دارند. از این رو دارای کاربردهای زیادی در صنعت ، معماری و سازه ها ، هنر و … دارند. این ترکیبات در آب حل نمی شوند اما در الکل ها انحلال پذیر می باشند. رزین های پلی استر ، اپوکسی ، فنولیک و … از مهم ترین رزین های مصنوعی می باشند. بدیهی است ورود به دنیای رزین ها بسیار گسترده است و برای بیان نحوه تولید (که یک پروسه پیچیده و طولانی است) و کاربردهای هریک نیاز به ارائه چندین جلد کتاب می باشد. در متن زیر سعی خود را بر آن داشته ایم تا به طور مختصر و اجمالی بتوانید با هریک از ترکیبات آشنا شوید.

رزین طبیعی ؛ صمغ برخی از درختان

رزین های مصنوعی

انواع رزین های مصنوعی

• ترموپلاستیک : با گرما و حرارت حالت خمیری شکل پیدا می کنند.
• ترموستینگ : گرما تاثیری بر روی شکل آن ها نمی گذارد.

رزینهای اپوکسی (Epoxy resin)

رزین های اپوکسی از لحاظ تجاری بسیار حائز اهمیت می باشند. این رزین ها از طریق واکنش پلیمری شدن مرحله ای بین یک اپوکسید و یک ترکیب دی هیدروکسی تشکیل می شوند. انجام چنین واکنشی منجر به گروه های آویز هیدروکسی می شود.

محصول تشکیل شده یک پیش پلیمر با وزن مولکولی کم است. خواص مطلوب این پیش پلیمر به کاربرد آن بستگی دارد. اما به دلیل وجود مشکل در دست یابی به وزن مولکولی خیلی بالا ، این امر میسر نمی باشد.

یکی از مهم ترین ترکیبات دی هیدورکسی ، بیس فنول A است که یک پیش پلیمر ایده آل در امر تجاری به حساب می آید. دیگر بیس فنول ها ، هیدروکینون و رزورسینول می باشند که البته استفاده از آن ها نسبت به بیس فنول A کمتر مورد توجه قرار گرفته است.

با توجه به اینکه رزین های اپوکسی گروه های انتهایی فعال دارند ، از این رو قادرند با دیگر پلیمرها پیوند دهند. به طور مثال ، واکنش یک رزین اپوکسی با یک اکریلیک که یک کوپلیمر پیوندی را تشکیل می دهند و قادر به مشبک شدن می باشند.

مطلب پیشنهادی

کاربرد رزین در هنر (Epoxy-art)

رزین های فنولیک (Phenolic resin)

رزین فنولیک یا همان پلیمرهای تراکمی فنل – فرمالدهید ، جزء نخستین پلیمرهای تهیه شده بودند که جنبه تجاری پیدا نمودند. رزین های فنل فرمالدهید به دو روش زیر تهیه می شوند :

1- حضور یک کاتالیزور اسیدی در واکنش مقدار اضافی از فنل نسبت به فرمالدهید : محصول تولید شده نووالاک نامیده می شود.

2- حضور یک کاتالیزور قلیایی (بازی) در واکنش مقدار اضافی از فرمالدهید نسبت به فنل : محصول تولید شده رزول نامیده می شود و توسط حرارت دادن به یک پلیمر گرماسخت تبدیل می شود.

کاربردهای گسترده ای از رزین های فنولیک خصوصاً به عنوان لاک الکل ، روغن جلا ، چسب ها و ترکیب های قابل قالب گیری وجود دارد. از کاربردهای جالب این مواد پلیمری ، فیبرهای ضد شعله می باشد که در واقع همان نووالاک های شبکه ای شده می باشند. کینول یک نام تجاری معروف است که در عایق های حرارتی و البسه ایمنی استفاده می گردد.

تهیه رزول

تحت شرایط قلیایی ، فنول به شکل آنیون پایدار شده (به وسیله عامل رزونانس) حضور دارد. با افزودن آنیون به فرمالدهید فرآیند پلیمریزه شدن صورت می پذیرد. در این حالت ، متیلول فنول های استخلافی در موقعیت های ارتو و پارا تولید می گردند.

پس از حرارت دادن متیلول فنول های تشکیل شده اولیه طی یک واکنش تراکمی ، رزول ها تولید می شوند که وزن مولکولی بسیار پایینی دارند.

رزول ها مخلوط های پیچیده ای هستند که ساختار آن در تصویر زیر مشخص است.

برای تولید در مقیاس تجاری ، رزول ها را به میزان یک ویسکوزیته قابل قبول آماده سازی می نمایند. مرحله بعدی پلیمری شدن به وسیله گرم کردن می باشد که یک پلیمر شبکه ای با وزن مولکولی بالا حاصل می گردد و به نام Resite معروف است.

با توجه به کاربردی که از پلیمر انتظار داریم ، تولید پلیمر شبکه ای می تواند به صورت مستقیم در محلول قلیایی از رزول یا خنثی یا اسیدی انجام گیرد. نمونه مثالی که برای رساندن منظور می توان بیان نمود ، چسب های تخته چندلایی است که توسط مخلوط کردن افزودنی های مناسب مانند پودر چوب با محلول بازی رزول تهیه می گردند. آن گاه این مخلوط بر روی سطح چوبی که قبل از گذاشتن آن ها در پرس داغ روکش شده است ، گسترده می شود. گرمای پرس علاوه بر بخار نمودن آب ، باعث پلیمری شدن نیز می گردد. در این صورت است که یک واکنش پیوندی بسیار مقاوم بین رزین و اجزای تشکیل دهنده چوب ایجاد می شود.

تهیه نووالاک

محصول به دست آمده توسط کاتالیزور اسیدی کاملاً متفاوت از نوع بازی خود می باشد. مکانیسم واکنش شامل پروتون دار شدن گروه کربونیل و متعاقب آن جایگزینی آروماتیک الکتروفیلی در محل های ارتو و پارا می باشد. در شرایط اسیدی واکنش رو به جلو رفته و پل های متیلن تشکیل می شود. نتیجه نهایی حاصل شده در مراحل پلیمر شدن ، تشکیل مخلوط های پلیمری با وزن مولکولی کم می باشد.

پس از اتمام واکنش تراکمی ، محصول به دست آمده یک نووالاک قابل ذوب است که وزن مولکولی آن به بزرگی نسبت فنل – فرمالدهید می باشد.

تولید تجاری نوالاک و رزول

تولید تجاری رزین های فنولیک نوالاک و رزول ، شامل دو مرحله می باشد که به شرح زیر است:

مونومرها و کاتالیست در محلول آبی با ویسکوزیته به نسبت کم واکنش می دهند. آن گاه آب در شرایط خلأ برداشته می شود و محصول جامد به شکل پودر در می آید. در این مرحله پلیمر وزن مولکولی به نسبت کمی دارد و قابل حل یا ذوب شدن می باشد. این مرحله را A می دانند. رزین مرحله A با افزودنی هایی مانند هگزا متیلن تترا آمین یا پارا فرمالدهید مخلوط شده و با حرارت دادن وزن مولکولی بالا می رود که این مرحله را B می نامند. پلیمر به رزیت (رزیت : رزین با وزن مولکولی زیاد و غیر قابل ذوب) تبدیل گشته که همان مرحله نهایی عمل قالب گیری می باشد و به عنوان مرحله C نامیده می گردد.

انواع مختلف افزودنی ها به صورت تقویت کننده ، هدایت کننده در فرمول های قالب گیری شامل ذره های چوب ، تکه های پارچه ، پنبه نسوز و پشم شیشه مورد استفاده قرار می گیرند.

مخلوط و ذوب شدن رزین های فنولیک با لاستیک سنتز شده ، می تواند باعث افزایش نرمی ، انعطاف پذیری و بهبود خواص آن شود.

رزین های پلی استر (Polyester resin)

پلی استرهای غیراشباع خطی برای تولید پلیمرهایی با وزن مولکولی نسبتاً کم به کار می روند ، سپس در مونومرهایی مانند استایرن حل شده و یک محلول ویسکوز را به وجود می آورند. شبکه ای شدن معمولاً با آغازگرهای رادیکال آزاد شروع شده و این یعنی پلیمری شدن وینیلی بین پلی استر و مونومر حلال اتفاق می افتد. استایرن رایج ترین ترکیبی می باشد که به عنوان حلال مونومر مورد استفاده قرار می گیرد.

پلی استرهای غیراشباع مهم ترین و بیشترین نقش را نسبت به پلیمرهای معمولی در به هم پیوستن الیاف شیشه دارند. که باعث به وجود آوردن اشکال مختلفی از آن می گردد و کاربردهای مختلفی را می توان به آن اختصاص داد.

در تصویر زیر ، واکنش بین انیدریدهای مالئیک و فتالیک و دی اتیلن گلیکول را مشاهده می کنید که یک پلی استر غیراشباع را از آن می توان تهیه نمود. همانگونه که مشخص است واحدهای مالئیک و فتالیک به طور تصادفی توزیع می شوند. شبکه ای شدن با استایرن اتفاق می افتد.

خواص رزین پلی استر غیر اشباع با استفاده از انواع مختلف دی اسیدها و گلیکول ها و یا نسبت های متغیر واکنش گر ها تغییر می کند. مونومر حلال و غلظت آن نیز قابل تغییر می باشد.

مقاومت در برابر حرارت و شعله ، توسط مونومرهای هالوژنه نظیر انیدرید کلریندیک و تترا بروموفتالیک انیدرید حاصل می گردد. به طور کلی می توان گفت پلی استرهایی با مقاومت شیمیایی عالی ،  با استفاده از گلیکول هایی که ممانعت فضایی برای اتصال به وجود می آورند ، تهیه می شوند. گلیکول های معمولی شامل مونو اتیلن و مونو پروپیلن گلیکول یا دی اتیلن و دی پروپیلن گلیکول می باشد.

یکتا پلیمر پارسا

ارائه محصولات با کیفیت به مشتریان گرامی ، از مهم ترین اهداف مجموعه یکتا پلیمر پارسا می باشد. رسیدن به این امر مطلوب ، با شناخت کافی از محصولات موجود در بازار میسر می شود. متخصصان و کارشناسان ارشد این مجموعه ، با آگاهی از برندهای مطرح و کنترل کیفی مواد شیمیایی و مواد پلیمری با عرضه مرغوب ترین محصولات ، جامه عمل به کلیه تعهدات خود در قبال مشتریان عزیز پوشانیده و در راستای تحقق آن گام برمی دارند.

رزین های عرضه شده در این واحد ، انطباق کامل با تمامی استانداردهای صنعت رزین ایران و صنعت جهانی را داشته و با قیمت های مناسب به فروش می رسند.

سفید کننده ها نوعی از مواد شیمیایی با فرمولاسیون خاص هستند که در مقیاس خانگی یا صنعتی استفاده می گردند. این مواد عموماً در صنایع نساجی و کاغذ سازی به شکل گسترده مورد استفاده می گیرند. جالب است بدانید این ترکیبات علاوه بر خاصیت سفیدکنندگی ، قابلیت ضدعفونی کنندگی را نیز دارا می باشند. به همین دلیل در صنایع غذایی ، صنایع بهداشتی و پزشکی نیز دارای کاربرد می باشند.
در متن ذیل انواع مختلف ماده سفید کننده را معرفی نموده و به بررسی هریک از این مواد و کاربردهایشان می پردازیم.

انواع ماده سفید کننده

آب اکسیژنه

هیدروژن پراکسید H2O2 (نام علمی آب اکسیژنه) ، ساده ترین نوع پراکسید است که یک اکسیدکننده قوی به شمار می رود. این ماده به عنوان سفیدکننده و ضدعفونی کننده کاربرد دارد. آبی رنگ است و ویسکوزیته آن از آب بیشتر است.
آب اکسیژنه به راحتی در آب حل شده و در اثر واکنش با مواد آلی ، به آب و اکسیژن تجزیه می شود.
خواص منحصر به فرد این اکسید کننده موجب گردیده است تا به طور گسترده در صنعت و پزشکی مورد استفاده قرار گیرد.

خصوصیات شیمیایی آب اکسیژنه به عنوان ماده سفید کننده

پراکسید هیدروژن ناپایدار است و در حضور کاتالیزور به آرامی تجزیه می شود.
آب اکسیژنه در اثر گرما یا نور خورشید و قبل از رسیدن به نقطه جوش تجزیه می گردد و این عمل تجزیه در محیط بازی سریعتر و در محیط اسیدی کندتر از محیط خنثی صورت می گیرد. لذا باید آن را در محیطی خنک و ظروف تاریک نگهداری کرد. از آنجایی که این ماده در تماس با هوا یا آب به سادگی و با سرعت زیاد تجزیه می شود ، بنابراین از مواد شیمیایی حاوی کلر ایمن تر به حساب می آید.

آب اکسیژنه در صورت تجزیه، رادیکال های OH- ایجاد نموده که خاصیت شدید اکسیدکنندگی دارند. این رادیکال ها قابلیت اکسیدکنندگی بسیاری از مواد آلی و معدنی را دارند. تسریع در تجزیه آب اکسیژنه می تواند با افزودن موادی همچون فلزات و قلیاها صورت پذیرد.

کاربرد آب اکسیژنه در صنایع غذایی

از این ماده برای ضدعفونی کردن سطوح فنی تجهیزاتی استفاده می نمایند که در تماس مستقیم با مواد غذایی هستند. همچنین برای میکروب زدایی بسته بندی ها در کارخانجات لبنی کاربرد دارد.

کاربرد آب اکسیژنه در پزشکی

برای جلوگیری از عفونت در زخم ها و بریدگی های سطحی قابل استفاده است. همچنین گندزدایی محیط های بیمارستانی را می توان به کمک هیدروژن پر اکسید انجام داد. (این ماده می تواند مخمرها ، قارچ ها ، باکتری ها ، کپک ها و ویروس ها را نابود نماید.)

توجه : این ترکیب در غلظت های بالا در تماس با پوست می تواند منجر به ایجاد تاول ، زخم و یا سوزش شود.

کاربرد آب اکسیژنه در صنایع نساجی

ماده سفید کننده ای که به صورت گسترده جهت سفیدگری الیاف سلولزی طبیعی (پنبه ، کتان ، کنف و …) و الیاف پروتئینی (چشم ، ابریشم و … ) مورد استفاده قرار می گیرد ، آب اکسیژنه می باشد. آب اکسیژنه تأثیر اندکی در سفیدگری الیاف مصنوعی دارد.
سفیدگری با آب اکسیژنه باید تحت شرایط قلیایی انجام پذیرد. در صورت نیاز ، از مواد سفید کننده نوری یا اپتیکال برایتنر بعد از سفیدگری با پراکسیدها استفاده می گردد.

همچنین به عنوان یک عامل سفید کننده در تولید خمیر کاغذ کاربرد بسیار دارد.

اکسیژن فعال

در اغلب ترکیبات آلی و غیر آلی که حاوی اکسیژن می باشند مانند آب ، الکل ها ، اکسیدهای فلزی ، کربنات ها و … ، اتصال اتم اکسیژن با اتم های دیگر برقرار است لذا اتم اکسیژن به سهولت نمی تواند آزاد شود. ولی در پراکسیدها که دارای گروه O-O هستند ، دو اتم اکسیژن به طور مستقیم به یکدیگر متصل شده اند ، بنابراین پیوند اکسیژن با اکسیژن می تواند شکسته شود و یک اتم را به عنوان اکسیژن فعال آزاد نماید. لازم به ذکر است این ماده یک سفیدکننده بدون کلر به حساب می آید.

هیپوکلریت ها

ماده شیمیایی سدیم هیپوکلریت (NaClO) به عنوان سفید کننده و با نام تجاری آب ژاول عرضه می گردد. از جمله ویژگی های مثبت آب ژاول می توان به خاصيت ضدعفوني کنندگی آن اشاره نمود ، زيرا يک سفيدکننده کلردار است. این ماده زردرنگ ، شفاف و بوی تندی دارد.

خصوصیات شیمیایی هیپوکلریت سدیم به عنوان ماده سفید کننده

محلول هيپوکلريت سديم همچون آب اکسیژنه ناپايدار است و در مجاورت نور و گرما تجزيه گشته و اکسيژن آزاد می نماید ، بنابراین بايد آن را در ظروف تیره ، مات و  به دور از گرما نگهداری نمود.

کاربرد هیپوکلریت در پزشکی و موارد بهداشتی

به علت خاصیت ضدعفونی کنندگی محلول هيپوکلريت (نابود کردن میکروب ها ، قارچ ها ، باکتری ها و ویروس ها) دارای مصارف خانگی یا صنعتی می باشد. در مخازن آب ، فاضلاب ، آزمایشگاه ها و یا اهداف خانگی از قبیل ضدعفونی کردن سطوح ، سرویس بهداشتی ، حمام ، آشپرخانه و غیره قابل استفاده می باشد.

کاربرد هیپوکلریت در نساجی

در یک دوره زمانی از هیپوکلریت ها به شکلی گسترده به عنوان ماده سفید کننده برای الیاف سلولزی استفاده می گردید. قبل از انجام عملیات سفیدگری با هیپوکلریت ها ، می بایست الیاف تحت شرایط قلیایی به منظور جداسازی کلیه چربی ها و ناخالصی ها شستشو داده شوند. ایرادی که در استفاده از هیپوکلریت ها وجود دارد ، زردی کالا پس از مدتی است که کاملاً مشهود است. از این رو از این ماده کمتر استفاده می گردد.

قدرت هیپوکلریت ها را با میزان کلر فعال بیان می نمایند. این قدرت مربوط به کلری است که در واکنش با اسیدها تشکیل می شود. این درحالیست که تحت شرایط قلیایی کلر بدین صورت آزاد نمی گردد.

کلریت سدیم به عنوان ماده سفید کننده

عمده ترین کاربرد این ماده برای استفاده در صنایع مرتبط با تولید کاغذ یا نساجی می باشد. این ترکیب با فرمول شیمیایی NaClO2 به عنوان یک ماده سفید کننده مورد استفاده قرار می گیرد و تنها ترکیبی است که در شرایط اسیدی برای سفیدگری به کار می رود. این ماده در فرآیند سفیدگری پارچه کتانی و برخی الیاف های مصنوعی (مثل اکریلیک ها) مورد استفاده قرار می گیرد. این ماده شیمیایی نباید روی الیاف پروتئینی یا پلی اورتان به کار گرفته شود.

پراستیک اسید 

پراستیک اسید، عامل اکسیدکننده بالقوه ای متشکل از هیدروژن پراکساید و استیک اسید است که به سادگی در آب حل شده و به فرآورده هایی نظیر آب، استیک اسید و اکسیژن تجزیه می‌ گردد. مایعی بی رنگ است و بوی تند سرکه دارد. خاصیت ضدعفونی کنندگی آن از هیدروژن پراکسید بیشتر است.

کاربرد پراستیک اسید در صنایع نساجی به عنوان ماده سفید کننده

این ترکیب با فرمول شیمیایی CH3COOOH و وزن مولکولی 76 به عنوان یک ماده سفید کننده در صنعت نساجی مورد مصرف قرار می گیرد. پر استیک اسید به عنوان ماده سفید کننده الیاف سلولزی بازیافتی و پلی آمید قابل استفاده است.

از دیگر کاربردهای آن می توان به موارد زیر اشاره نمود:

در صنعت حمل و نقل مواد غذایی، به عنوان بهداشتی کننده سطوح در تماس با مواد غذایی و به عنوان ضدعفونی کننده برای میوه ها، سبزیجات، گوشت و تخم مرغ می باشد. همچنین به عنوان ماده ضدعفونی کننده آب نهر نیز از آن استفاده شده که مانع از تشکیل لجن می گردد.

این ماده در دمای معمولی پایدار است . با توجه به اشتعال زا بودن این ترکیب ، می بایست دقت نمود تا همگام نگهداری با مواد قابل اشتعال در تماس نباشد.

یکتا پلیمر پارسا

کلیه مواد شیمیایی ، مواد پلیمری و انواع حلال شیمیایی عرضه شده توسط این مجموعه ؛ با توجه به اصل استفاده از مواد مرغوب در تولید محصولات صنعتی ، بهداشتی و یا آزمایشگاهی ، از بهترین برندهای خارجی و داخلی خریداری گردیده و در اختیار مشتریان ارجمند قرار داده می شود.
یکتا پلیمر پارسا با هدف خدمات رسانی با بالاترین کیفیت و رعایت اصول مشتری مداری ، با گردآوری متخصصان این حوزه ، با ارائه مشاوره رایگان ، ماده شیمیایی موردنیاز صنایع را تأمین می نماید.

تعریف کامپوزیت پلیمری

کامپوزیت در لغت به معنای مرکب (چند جزئی) می باشد. کامپوزیت های پلیمری ، از پلیمر ها یا پلیمری به همراه یک ماده دیگر ساخته می شوند ، لذا دارای خواص و ویژگی های منحصر به فردی خواهند شد که کاربرد آن ها را متفاوت از پلیمرهای معمولی می سازد.

مقایسه کامپوزیت پلیمری با فلزات

استفاده از کامپوزیت ها در صنایع مختلف همچون نظامی ، خودروسازی ، لوازم خانگی ، پزشکی ، هواپیمایی ، ساختمان سازی ، الکترونیک ، نسبت به فلزات از آن رو بیشتر است که دارای ویژگی های بی نظیری می باشند. به همین دلیل بکارگیری آن ها در صنعت ، روز به روز در حال گسترش و پیشرفت می باشد. این ویژگی ها عبارتند از:

• وزن بسیار پایین
• قابلیت انعطاف پذیری در طراحی ها
• مقاومت در برابر خوردگی
• پایداری حرارتی
• خاصیت الکتریکی مناسب

کامپوزیت ها از چند جزء ساخته شده اند؟

1- بستر پلیمری
2- تقویت کننده

انواع کامپوزیت پلیمری

1- گرما سخت
2- گرمانرم
اساس این دسته بندی بر مبنای نوع بستر پلیمری می باشد که آن ها را دارای ویژگی های متفاوتی می سازد. باید گفت که رزین های گرما سخت رایج ترین رزین ها در ساخت کامپوزیت های پلیمری هستند.

بستر پلیمری در تولید کامپوزیت ها چیست؟

بستر کامپوزیت های گرما سخت از جنس رزین گرما سخت می باشد که به منظور حفظ تغییر شکل های نامطلوب تقویت کننده به کار گرفته می شود و از آن در برابر آسیب های مکانیکی و شیمیایی ممانعت به عمل می آورد. ازآنجایی که بستر کامپوزیت به طور مستقیم با محیط خارجی در تماس است ، لذا نقش محافظت کننده از تقویت کننده بر عهده آن می باشد و باید خواص مطلوبی را دارا باشد.

انواع بسترهای کامپوزیت پلیمری

1- رزین پلی استر
2- رزین اپوکسی
3- رزین وینیل استر
4- فنولیک
5- پلی اورتان
6- سیانات استر
7- پلی ایمید

در ذیل به بررسی پُرکاربردترین نوع رزین ها در این مقوله می پردازیم و آن ها را بررسی می نماییم.

رزین پلی استر

رزین پلی استر به کار رفته در کامپوزیت های گرما سخت از نوع غیر اشباع است و دارای پیوندهای دو گانه کربن – کربن می باشد. رزین های پلی استر غیر اشباع عموماً به صورت محلول می باشند. حلال واکنش گر ماده ایست که علاوه بر کاهش ویسکوزیته رزین ، با ایجاد پیوندهای عرضی بین پیوندهای دوگانه در واکنش شرکت می نماید. این حلال ها عبارتند از : استایرن ، دی وینیل بنزن ، متیل متاکریلات ، کلرو استایرن .
رایج ترین و متداول ترین حلال استایرن می باشد. در صورتی که بخواهیم رزین دارای مقاومت گرمایی عالی گردد ، باید از مونومر وینیلی استفاده نماییم و اگر لازم باشد ، رزین دارای خاصیت جمع شدگی کمی گردد باید از مونومر اکریلیک استفاده نمود.

عملیات پخت رزین پلی استر

واکنش پخت این رزین ها با افزودن مقدار اندکی کاتالیست آغاز می گردد. از جمله کاتالیست ها می توان به متیل اتیل کتون پراکسید ، بوتیل پراکتات و بوتیل پربنزوات اشاره نمود. زمان پخت به تعداد گروه های غیر اشباع و سرعت تجزیه کاتالیست بستگی دارد. از جمله راه هایی که برای جلوگیری از پخت زودهنگام این نوع رزین می توان به کار بست، استفاده از مقدار مناسبی بازدارنده نظیر هیدروکینون می باشد.

تشکیل شبکه سه بعدی در زمان پخت رزین های پلی استر

ویژگی های رزین پلی استر در کامپوزیت پلیمری

• ارزان
• ویسکوزیته کم
• مقاومت مکانیکی و الکتریکی بالا
• پخت سریع
• مقاومت شیمیایی مناسب در برابر اسیدها
• جمع شدگی زیاد
• جذب آب متوسط

رزین اپوکسی

رزین اپوکسی عموماً به صورت مایع می باشد و از مولکول های آلی که دارای چند گروه اپوکساید می باشند ، تشکیل شده است.

عملیات پخت رزین های اپوکسی

برای پخت این نوع رزین ها لازم است ، عامل پخت به آن اضافه گردد. (عامل پخت = سخت کننده)
با پیشرفت واکنش ، مولکول های اپوکسی پیوندهای عرضی تشکیل می دهند و یک شبکه سه بعدی تشکیل خواهد شد. تعدادی از سخت کننده ها عبارتند از : دی اتیلن تری آمین ، انیدرید تری ملیتیک ، دی آمینو دی فنیل سولفون.

تشکیل شبکه سه بعدی در زمان پخت رزین های اپوکسی

ویژگی های رزین اپوکسی در کامپوزیت پلیمری

• مقاومت حرارتی بالا
• پایداری زیاد در برابر مواد شیمیایی خصوصاً بازها
• چقرمگی ، چسبندگی و پایداری ابعادی عالی
• گران تر نسبت به سایر رزین ها
• پخت طولانی
• جمع شدگی کم

رزین وینیل استر

این رزین ها از واکنش یک اسید کربوکسیلیک غیر اشباع مثل اسید اکریلیک با رزین اپوکسی تهیه می شوند. این رزین در مونومر استایرن حل می گردد و واکنش پخت آن مانند رزین پلی استر می باشد. این نوع رزین ها دارای گروه های هیدروکسیل در طول زنجیر پلیمری خود هستند.

تشکیل شبکه سه بعدی در زمان پخت رزین های اپوکسی

ویژگی های رزین وینیل استر

• پخت سریع
• جمع شدگی زیاد
• مقاومت شیمایی بالا
• ویسکوزیته کم
• مقاومت در برابر ضربه (بهتر از رزین پلی استر)
• پایداری مکانیکی مناسب

تقویت کننده چیست؟

موادی که دارای مقاومت کششی بالا ، چگالی کم و قابلیت جهت گیری در راستای دلخواه را داشته باشند ، تقویت کننده نامیده می شوند. از این رو کلمه تقویت کننده را بر روی آن ها نهاده اند که وظیفه اصلی شان ، تحمل بار وارد شده به قطعه و ایجاد ویژگی های مکانیکی و فیزیکی قابل قبول در کامپوزیت می باشد. لازم به ذکر است مقاومت مکانیکی قطعه به الیاف تقویت کننده بستگی دارد.

انواع تقویت کننده

1- ذره ای مانند تالک ، میکا ، شیشه
2- لیفی مثل الیاف شیشه ، الیاف آرامید ، الیاف کربن

الیاف شیشه

شیشه دارای ساختار مولکولی به شکل یک شبکه سه بعدی می باشد که بدنه اصلی آن از سیلیس (Sio2) و برخی اکسیدهای فلزی است. برای رسیدن به ویژگی های مطلوب موردنظر ؛ مقدار و نوع این اکسیدها اهمیت ویژه ای پیدا می نماید. تعدادی از این اکسیدها عبارتند از : اکسید آلومینیوم ، کلسیم ، منیزیم ، روی ، سرب ، بور ، سدیم ، باریم ، پتاسیم ، تیتانیوم و آهن. الیاف شیشه دارای ساختار مولکولی غیربلورین (بی آرایش) هستند ، زیرا اتم ها به صورت تصادفی در کنار یکدیگر قرار می گیرند.

مزایای استفاده از الیاف شیشه

• قیمت ارزان
• مقاومت در برابر ضربه
• پایداری شیمیایی بالا
• عایق الکتریکی بسیار عالی
• مقاومت کششی زیاد

معایب

• مدول کمتر و چگالی بالا نسبت به الیاف کربن و آرامید

از الیاف شیشه به طور گستره در ساخت قطعات تجاری بهره می گیرند ولی با توجه به معایب فوق الذکر در ساخت قطعات با کارایی زیاد همچون قطعات هواپیما به کار گرفته نمی شوند.

الیاف کربن

حداقل 90 درص عنصر کربن با ساختار بلورین و بدون شکل ، الیاف کربن را تشکیل می دهد. این الیاف در جهت طولی شبیه به نوارهای درهم تنیده هستند که هرکدام دارای 16 تا 30 لیفچه گرافیتی صفحه ای می باشند. اتم های کربن در این صفحات گرافیتی به صورت شش گوش های منظم به یکدیگر وصل هستند.
از این الیاف در ساخت قطعات مورد نیاز در صنعت هوافضا و هواپیماسازی به دلایل ویژگی های زیر ، زیاد استفاده می گردد.

مزایای استفاده از الیاف کربن در کامپوزیت پلیمری

• چگالی کم
• پایداری حرارتی بسیار زیاد
• رسانایی گرمایی بالا
• پایداری ابعادی خوب

معایب

• قیمت بسیار زیاد
• رسانایی الکتریکی بالا
• شکنندگی زیاد
• مقاومت در برابر ضربه کم

بیشتر بخوانید : نانو لوله های کربن

نانو لوله های کربن شامل لایه های نازکی از گرافیت می باشند که به صورت لایه ای استوانه ای در آمده اند. نانو لوله های کربن در مقایسه با فولاد ، دارای استحکام کششی 100 برابر بیشتر و وزنی معادل یک ششم فولاد هستند. هدایت حرارتی بسیار بالایی دارند. رسانایی الکتریکی آن ها مشابه با مس است ولی توانایی انتقال جریان های بالاتر را دارند.

نانو لوله های کربن به دو گروه نانو لوله کربن تک دیواره و چند دیواره تقسیم می شوند. این مواد معمولاً با استفاده از تخلیه قوس الکتریکی، تبخیر لیزری و یا ترسیب بخار مواد شیمیایی تولید می گردند. کاربرد نانو لوله های کربنی در تولید الیاف مرکب با رسانایی و استحکام بالا ، وسایل ذخیره ساز انرژی (مبدل) می باشد.

از نمونه های موفق الیاف مرکب ، الیاف تک دیواره پلی وینیل الکل با قطری در محدوده میکرومتر می باشد که از طریق فرآیند ترریسی تولید می گردد. این لیف سختی و استحکامی در حدود 20 برابر سیم فولادی با وزن و طول یکسان دارد. همچنین سختی این لیف چهار مرتبه بیشتر از تار عنکبوت و 17 مرتبه بیشتر از الیاف کولار (الیاف به کار رفته در جلیقه ضد گلوله) می باشد. از این رو در تجهیزات ایمنی ، پوشش های ضد انفجاری و سپرهای محافظ میادین الکترومغناطیس به کار گرفته می شوند.

الیاف آرامید

پلی آمیدهای آروماتیک با ساختار مولکولی خطی را الیاف آرامید می نامند. کولار (Kevlar) و نومکس (Nomex) از جمله نام های تجاری می باشد که بر روی الیاف آرامید گذاشته اند
الیاف کولار دارای خواص منحصر به فرد فیزیکی و شیمیایی است که باعث گردیده بیشتر از نومکس در ساخت کامپوزیت پلیمری مورد استفاده قرار گیرد. این الیاف یک گزینه عالی برای ساخت قطعاتی هستند که باید در برابر ضربات مقاومت بالایی داشته باشند مانند جلیقه های ضد گلوله، تانک های زره دار و هواپیماهای نظامی.

کولار

از الیاف نومکس بیشتر برای ساخت منسوجات ضدآتش استفاده می گردد که مقاومت بالایی در برابر حرارت دارند.

نومکس

مزایای استفاده از الیاف کولار در کامپوزیت پلیمری

وجود حلقه آروماتیک در ساختار شیمیایی الیاف کولار باعث شده تا :

• چقرمگی بالا
• افزایش مدول
• پایداری حرارتی مناسب
• مقاومت بالا در برابر مواد شیمیایی مانند اکثر اسیدها و بازها

معایب

• تابش طولانی مدت نور خورشید بر آن موحب اُفت مقاومت مکانیکی اش می گردد.
• رطوبت بیشتری را نسبت به الیاف شیشه و کربن جذب می نماید.

همانطور که در تصویر زیر مشاهد می کنید ، گروه های آمیدی متصل به حلقه آروماتیک درست در مقابل یکدیگر قرار دارند و پیوندهای هیدروژنی بین زنجیره ها شکل گرفته است. این حالت موجب می شود تا زنجیره های پلیمری سخت و خطی شوند. تنها راه جدا شدن زنجیره های کولار بر اثر کششی که ممکن است به آن وارد گردد، این است که کلیه این پیوندها به صورت همزمان شکسته شوند که نیازمند نیروی بسیار زیادی می باشد.

سخن پایانی | کامپوزیت پلیمری

استفاده از نانو کامپوزیت ها و به کار گیری آن ها در صنایع مختلف جزء دستاوردهای علمی اخیر می باشند که تعداد زیادی از آن ها هنوز در مراحل آزمایشگاهی هستند و نیاز به بررسی های بیشتر و تحقیق و توسعه بر روی الیاف نانو پلیمری می باشد. امید است که با طراحی کامپوزیت های جدید پلیمری ، بتوان محصولاتی با ویژگی های خارق العاده تولید نمود که نیاز پروژه های مختلف در کلیه زمینه ها را برآورده سازد.

یکتا پلیمر پارسا

یکتا پلیمر پارسا متشکل از کارشناسان ارشد در زمینه مهندسی پلیمر و مواد ، با ارائه مشاوره رایگان بهترین و با کیفیت ترین مواد پلیمری ، حلال های شیمیایی و  الیاف تقویت کننده کامپوزیت ها را براساس استانداردهاي معتبر بین المللی در اختیار مشتریان عزیز صاحب فن قرار می دهد.

از دیرباز ترکیبات مختلف فلزی و سرامیکی در کاربردهای پزشکی به منظور جایگزینی ، ترمیم یا بهبود عملکرد بافت های بدن به کار می روند. با ظهور و رشد پلیمرها در چندین دهه اخیر ، متخصصان این حوزه توجه بیشتری را در به کارگیری این مواد در علوم پزشکی به کار گرفتند.
نزدیک بودن خصوصیات شیمیایی و مکانیکی تعدادی زیادی از آن ها به بافت های بدن ، تنوع فراوان و ارزان بودن آن ها موجب گردید تا بیش از سایر مواد در ساخت رگ های مصنوعی ، کاشتنی های ارتوپدی یا دندانی ، دریچه های قلبی ، کاشتنی های سینه ، عدسی ها و لنزهای چشمی ، نخ های بخیه ، تصفیه خون و دیالیز و همچنین الیاف مصنوعی حامل دارو برای رسیدن به بافت های آسیب دیده سرطانی مورد استفاد قرار گیرند. اکنون دیگر کاربرد پلیمر ها در مصارف مختلف پزشکی بسیار مشاهده می گردد.

بررسی کاربرد پلیمر های مصنوعی در مصارف پزشکی

از نظر متخصصان و دانشمندان علم پلیمر ، برای اینکه از پلیمرها بتوان به بهترین شکل در کاربردهای پزشکی بهره لازم را برد ، باید آن ها را به دو دسته زیست پایدار و زیست تخریب پذیر تقسیم بندی نمود.
این دسته بندی براساس مدت زمان عملکرد کاشتنی پلیمری درون بدن در نظر گرفته می شود.

پلیمرهای مصنوعی زیست پایدار

• پلی اتیلن
• پلی پروپیلن
• پلی اکریلات
• پلی آمید
• پلی تترافلورواتیلن
• پلی اورتان
• سیلیکون
• پلی استال

پلیمرهای مصنوعی زیست تخریب پذیر

• پلی لاکتیک اسید
• پلی کاپرولاکتون
• پلی انیدرید
• پلی دیوکسان
• پلی گلیکولیک اسید

کاربرد پلیمر پلی اتیلن در پزشکی

پلی اتیلن از مهم ترین و پُرکاربردترین انواع پلیمرهای مصنوعی می باشد. لوازم ساخته شده از این پلیمر در خانه همه افراد پیدا می شود. کیسه های پلاستیکی ، بطری های آب ، قوطی های لوازم بهداشتی ، اسباب بازی و … نمونه های متداولی از به کارگیری این نوع پلیمر در آن ها می باشند.

ساختار کلی پلی اتیلن

در واقع می توان پلی اتیلن را پُرمصرف ترین پلاستیک در سطح دنیا دانست. خواص منحصر به فرد این پلیمر موجب گردید تا در علوم پزشکی نیز از آن بهره گرفته شود. از این رو در کاشتنی های ارتوپدی همچون مفاصل ران و زانو به کار می رود. به علاوه جایگزین مناسبی برای استخوان می باشد. (از کامپوزیت های پلی اتلینی و ترکیبات سرامیکی همچون بتاتری کلسیم فسفات یا هیدروکسی آپاتیت برای این منظور می توان بهره گرفت.)
در واقع طبق تحقیقات انجام شده ذرات پلی اتیلنی جدا شده از کاشتنی باعث افزایش حجم استخوان می گردد که این موضوع در علوم پزشکی بسیار با اهمیت می باشد.

دلایل استفاده از پلی اتیلن

• خصوصیات فیزیکی – مکانیکی عالی
• استحکام کششی بالا
• مقاوم در برابر سایش
• ضریب اصطکاک کم
• خزش پایین
• انعطاف پذیری بالا

کاربرد پلیمر پلی پروپیلن در پزشکی

پلی پروپیلن با ساختاری مشابه با پلی اتیلن قابلیت استفاده در صنعت پزشکی را دارا می باشد.
پلی پروپیلن را می توان از خانواده پلیمرهای وینیلی دانست که به جای هیدروژن مستقر در پلی اتیلن ، گروه متیل قرار دارد. مش های پلی پروپیلنی در ترمیم دیواره شکم در بیماری فتق ، پروتزهای مفاصل انگشت و نخ های بخیه کاربرد دارد.

کاربرد پلیمر پلی اکریلات در پزشکی

پلی اکریلات ها ، پلیمرهای وینیلی می باشند که امروزه به عنوان بیومتریال کاربرد فراوانی پیدا نموده اند.

ساختار اکریلات

پلی متیل متاکریلات در مواد ترمیمی دندان ، لنزهای داخل چشمی ، لنزهای تماسی سخت استفاده می گردد.

از دیگر کاربرد پلیمر اکریلات ، پلی سیانواکریلات می باشد که در ترکیب چسبهای زیستی برای ترمیم اجزای کره چشم مثل قرنیه و شبکیه و همچنین از فیلم های آن به عنوان پوست مصنوعی در درمان سوختگی های شدید استفاده می نمایند.
همچنین پلی اکریلو آمید در تهیه ماهیچه های مصنوعی ، بیوسنسورها و جداسازی بیومولکول ها مانند پروتئین و DNA کاربرد دارد.

بیشتر بدانید : بیومتریال چیست؟ بیومتریال ها موادی با ریشه مصنوعی یا طبیعی هستند که برای زمان مشخصی ، جایگزین نسوج از دست رفته بدن ، بازسازی یا جایگزینی هر بافت ، تکمیل عملکرد بافتی یا ترمیم اعضای از کار افتاده ای مورد استفاده قرار می گیرند که به دلایل مختلف از جمله بیماری یا تصادف قادر به انجام وظیفه خود نباشد.

مثال هایی از کاربرد بیومتریال

اندام	مثال
استخوان	کاشتنی های (صفحات) استخوانی
قلب	دریچه قلب مصنوعی ، ضربان ساز
چشم	عدسی تماسی چشم ، عدسی داخل چشمی
گوش	گوش میانی ، بازسازی گوش خارجی
ریه	دستگاه تأمین اکسیژن
مثانه	سوند
کلیه	دستگاه دیالیز کلیه

کاربرد پلی وینیل کلراید در پزشکی

پلی وینیل کلراید یا PVC از جمله پلیمرهای ارزان و پرمصرف می باشد که خواص منحصر به فرد آن سبب شده است تا در پزشکی نیز قابل استفاده باشد. البته باید این را در نظر داشت که به اعتقاد بسیاری از افراد تماس مداوم با PVC ، خود می تواند منجر به بروز سرطان در فرد گردد. (به دلیل وجود اتم کلر آزاد)
از این رو از پلی وینیل کلراید در کاربردهای درون بدن استفاده نمی گردد. اتم های کلر آزاد باید از ساختار این پلیمر حذف گردد تا بتوان آن را در پزشکی به کار گرفت. از پلی وینیل کلراید اصلاح شده در تهیه ست های سرم استفاده فراوانی می گردد.

ساختار پلی وینیل کلراید

کاربرد پلیمر پلی وینیل الکل در پزشکی

پلی وینیل الکل یا PVA را می توان پرمصرف ترین پلیمر محلول در آب برشمرد. از این ماده در ساخت غضروف های مصنوعی ، منیسک زانو ، غضروف مفصل شانه یا دیسک بین مهره ای بهره گرفت.

خواص PVA برای استفاده در صنایع پزشکی

• عدم سمیت
• عدم سرطان زایی
• توانایی محافظت از سلول ها
• قابلیت رساندن مواد غذایی به سلول ها
• زیست سازگاری بالا
• به راحتی قابل تولید است.

ساختار پلی وینیل الکل

ترکیب PVA با سایر مواد و کاربردشان در پزشکی به چه صورتی می باشد؟

از این پلیمر در کنار سایر مواد پلیمری و غیرپلیمری ، می توان بهره لازم را در تولید محصولات مختلف پزشکی گرفت. به طور مثال :

1- ترکیب PVA و پلی کاپرولاکتون : تأثیرات مهمی را در کاهش تجمع سلول های التهابی دارد.

2- کامپوزیت PVA و کیتوسان : در پانسمان های زخم قابل استفاده می باشد.

3- ترکیب PVA و گلیسرول : در بالا بردن خون سازگاری موثر است ، بدین صورت که چسبندگی و جذب پلاکت ها به سطح کاهش می یابد.

4- ترکیب PVA و پلی پیرولیدون : در مهندسی بافت (علمی که با هدف ایجاد جایگزین های زیستی که امکان بازیابی ، حفظ و بهبود عملکرد بافت صدمه دیده را دارد) کاربرد دارد.

5- اختلاط PVA و کلاژن : برای تولید قرنیه مصنوعی مورد استفاده قرار می گیرد.

6- از ترکیب PVA و ژلاتین : برای تهیه غشاهای موردنیاز در ساخت نخ بخیه بهره گرفته می شود.

کاربرد پلیمر پلی استایرن در پزشکی

پلی استایرن از دیگر اعضای خانواده پلیمرهای وینیلی است که دارای یک زنجیر طویل هیدروکربنی مباشد که به هر اتم کربن یک گروه فنیل متصل شده است. پلی استایرن از طریق روش پلیمریزاسیون رادیکال آزاد مونومر استایرن تولید می شود.

ساختار پلی استایرن

از این پلیمر ارزان قیمت در ست های تزریق و دیالیز خون ، بست ها و کیت های تشخیصی استفاده می گردد.

کاربرد پلیمر پلی اتیلن ترفتالات در پزشکی

از دیگر پلیمرهایی که به دلیل خواص فیزیکی و شیمیایی ایده آل آن در صنعت پزشکی قابل استفاده است ، پلی اتیلن ترفتالات یا PET می باشد. از جمله کاربرد پلیمر PET در تولید نخ های بخیه و پیوند رگ مصنوعی می باشد.

کاربرد پلیمر پلی اورتان در پزشکی

خواص مکانیکی مناسب و سازگاری بیومتریال های ساخته شده از پلی اورتان با بدن ، این نوع از پلیمرها را به یکی از مهم ترین گروه های پلیمر مصنوعی برای استفاده در پزشکی تبدیل نموده است.

ساختار کلی یورتان

مقاومت در برابر تخریب ، سایش و زیست سازگاری بالای آن باعث شده تا در ساخت وسایل قابل کاشت در بدن استفاده گردد. پلی اورتان ها کوپلیمرهای بلوکی می باشند که دسته مهمی از الاستومرهای گرمانرم را تشکیل می دهند.

ویژگی های مثبت استفاده از پلی اورتان

داشتن بار سطحی منفی ، آب گریزی و مورفولوژی مناسب همچنین خون سازگاری بالا ، موجب می شود تا از آن ها در ساخت و تولید کاشتنی های قلبی عروقی استفاده نمود. بطن چپ مصنوعی قلب ، بالون های داخل آئورتی ، دریچه های قلب مصنوعی ، پوشش های لید ضربان سازها از دیگر مواردی است که توسط پلی اورتان ها شاخته می شود. از دیگر روش های نوین در نابودسازی تومورهای سرطانی به طور مستقیم ، رهاسازی دارو توسط الیاف هوشمند پلی اورتان دقیقاً بر روی همان تومور می باشد.
پلی اورتان ها در کاشتنی های طولانی یا کوتاه مدت زیست پایدار و زیست تخریب پذیر مورد استفاده قرار می گیرند.

 

یکتا پلیمر پارسا | فروش انواع مواد پلیمری

امیدواریم مطلب کاربرد پلیمر در مصارف پزشکی مفید واقع شده باشد و بهره لازم را از آن برده باشید.

خُرسندیم که مجموعه یکتا پلیمر پارسا را برای خرید مواد شیمیایی و مواد پلیمری انتخاب نموده اید!