کاربرد پلیمرها در تصفیه فاضلاب
در تصفیه فاضلاب، از پلیمرها برای انعقاد جامدات معلق و عملیات لخته سازی استفاده می شود. در واقع مواد پلیمری جامدات را از مایعات از طریق فرآیندی به نام لخته سازی جدا می کنند. این پلیمرهای محلول در آب به عنوان ” فلوکولانت “ شناخته می شوند.
کاربرد پلیمرها در تصفیه فاضلاب به توانایی این مواد به میزان لخته سازی جامدات بازمی گردد. آن‌ها می توانند به تنهایی موثر باشند و در صورت ترکیب با یک منعقد کننده بسیار تأثیرگذار واقع گردند.
کاربرد پلیمرها در تصفیه فاضلاب
فاضلاب صنعتی شامل رسوبات و ذرات با بار الکتریکی منفی است. بار منفی اطراف هر ذره باعث می شود که آن ها به هم نرسند و پراکندگی کلوئیدی ایجاد شود. ذرات باردار منفی برای ساعت ها، هفته ها و حتی سال ها در حالت تعلیق مایع شناور می مانند. منعقد کننده ای که به آب گل آلود اضافه می شود به کمک فرآیند، انعقاد بار منفی ذرات را خنثی می نماید. پس از خنثی شدن، ذرات می توانند با هم جمع شوند و ذرات بزرگتری به نام لخته های میکرو یا پین را تشکیل دهند. بدین ترتیب جداسازی آن ها از آب ساده تر است.
پلی الکترولیت ها چیستند؟
پلی الکترولیت ها (نظیر پلی آکریل آمیدPAM) یکی از پرکاربردترین فلوکولانت ها می باشند که در سه دسته آنیونیک، کاتیونیک و نانیونیک به بازار عرضه می گردند. این مواد مولکول هایی با زنجیره بلند هستند که در صورت حل شدن در آب می توانند یون های باردار تولید کنند. پلی الکترولیت‌های آنیونی، پس از حل شدن در آب یک یون بار منفی و پلی الکترولیت‌های کاتیونی، یون بار مثبت تولید می نمایند.
بیشتر ذرات معلق/مواد ته نشین نشده در آب های سطحی دارای بار منفی هستند، افزودن یک منعقد کننده با بار مثبت مانند آلوم، ذرات را خنثی می کند و به آن‌ها اجازه می دهد با هم لخته شوند. فرآیند ثانویه اضافه کردن یک پلی الکترولیت (معمولاً کاتیونی) برای کمک به حفظ لخته در کنار هم با پل زدن میکروفلوک برای تشکیل ماکروفلوک و امکان ته نشینی است.
پلی آکریل آمید
تفاوت عملکرد فلوکولانت‌های با وزن مولکولی بالا و پایین در چیست؟
همانطور که قبلاً به آن اشاره شد فلوکولانت ها مواد پلیمری هستند که برای ترویج تجمع ذرات معلق در آب برای تشکیل لخته های بزرگتر مورد استفاده قرار می گیرند. عملکرد فلوکولانت ها بسته به وزن مولکولی آن‌ها و ویژگی های آب پساب تجاری می تواند متفاوت باشد.
لخته سازهای با وزن مولکولی بالا معمولاً عملکرد بهتری نسبت به لخته سازهای با وزن مولکولی کم از لحاظ توانایی آن‌ها در تجمع ذرات معلق و ایجاد لخته های بزرگتر دارند. در واقع لخته‌های با وزن مولکولی بالا زنجیره‌های مولکولی پیچیده‌تری دارند که می‌توانند سطح بیشتری را برای جذب ذرات فراهم کنند و منجر به لخته‌های بزرگتر و پایدارتر گردند.
علاوه بر این، لخته‌سازهای با وزن مولکولی بالا معمولاً سرعت انحلال آهسته‌تری دارند و برای مدت طولانی‌تری در آب باقی می مانند و فرصت‌های بهتری برای تماس و تجمع ذرات فراهم می‌کنند. با این حال، فلوکولانت‌های با وزن مولکولی بالا به دلیل هزینه‌ی بالاتر تولید و خالص‌سازی، می‌توانند گران‌تر از لخته‌سازهای با وزن مولکولی کم باشند و به دلیل ویسکوزیته بالاتر، کار و استفاده از آن‌ها دشوارتر است. در نهایت، انتخاب بین لخته‌سازهای با وزن مولکولی بالا و پایین به کاربرد خاص، نوع منعقدکننده‌های مورد استفاده، میزان عملکرد مطلوب و همچنین ملاحظات هزینه بستگی دارد.
کاربرد فلوکولانت‌های کاتیونی در تصفیه فاضلاب
این مواد در تصفیه آب و فاضلاب به ویژه برای تصفیه فاضلاب صنعتی استفاده می شوند. لخته های کاتیونی در حذف جامدات معلق، رنگ و مواد آلی از آب موثر واقع می گردند. آن‌ها با خنثی کردن ذرات با بار منفی در آب باعث تجمع و تشکیل ذرات بزرگتر می شوند. لخته های کاتیونی در آبگیری لجن نیز استفاده می شوند، جایی که می توانند کارایی فرآیند آبگیری را بهبود بخشند.
کاربرد فلوکولانت‌های آنیونی در تصفیه فاضلاب
کاربرد این پلیمرها در تصفیه فاضلاب برای بهبود ته نشینی جامدات و افزایش شفافیت آب گسترده است. فلوکولانت های آنیونی معمولاً در تصفیه فاضلاب شهری و صنعتی مورد استفاده قرار می گیرند. آن‌ها در حذف ذرات کلوئیدی و معلق و همچنین فلزات سنگین و مواد آلی موثر هستند. لخته های آنیونی با جذب روی سطح ذرات کار می کنند و باعث دفع یکدیگر و تشکیل لخته های بزرگتر می شوند. لخته های آنیونی را می توان در تصفیه پساب کاغذسازی و همچنین در معدن و تولید نفت و گاز استفاده کرد.
تفاوت منعقدکننده و لخته سازها در چیست؟
منعقد کننده ها مواد شیمیایی هستند که به فاضلاب اضافه می شوند تا ذرات معلق را بی ثبات کرده و باعث ایجاد دانه های کوچک یا “لخته” شوند. این مواد با خنثی کردن بار ذرات کار می کنند و باعث می شوند آن‌ها به هم نزدیک شوند و توده های کوچکی را تشکیل دهند تا راحت تر از آب خارج گردند. منعقد کننده های رایج مورد استفاده در تصفیه فاضلاب شامل ” نمک های آلومینیوم و آهن مانند سولفات آلومینیوم (آلوم)، پلی آلومینیوم کلرید (PAC) و کلرید آهن ” هستند.
لخته‌سازها مواد پلیمری هستند که پس از انعقاد به فاضلاب اضافه می‌شوند تا تشکیل لخته‌های بزرگتر و پایدارتری را که می‌توانند راحت‌تر از آب حذف شوند، تقویت کنند. فلوکولانت ها با جذب سطحی ذرات و ایجاد پل هایی بین آن‌ها، موجب می گردد تا ذرات به هم نزدیک شوند و لخته های بزرگتری را تشکیل دهند. فلوکولانت رایج مورد استفاده در تصفیه فاضلاب ” پلی آکریل آمید ” نام دارد.
نتیجه همکاری منعقدکننده ها و فلوکولانت ها در تصفیه فاضلاب چیست؟
منعقد کننده ها و لخته سازها با هم برای بهبود کارایی تصفیه فاضلاب با ایجاد لخته های بزرگتر که راحت تر از آب حذف می شوند، کار می کنند. منعقد کننده ها ذرات را بی ثبات می کنند و لخته های اولیه را ایجاد می کنند، در حالی که لخته سازها باعث رشد و پایداری لخته ها می گردند. با همکاری یکدیگر، منعقد کننده ها و لخته سازها می توانند کیفیت کلی فاضلاب تصفیه شده را بهبود بخشند و میزان مواد جامد، نیاز به اکسیژن شیمیایی مرتبط و سایر آلاینده هایی را که در محیط تخلیه می شوند، کاهش دهند.
تطبیق منعقد کننده و لخته ساز مناسب برای دریافت بهترین نتیجه، مستلزم درنظر گرفتن چندین فاکتور از جمله ماهیت فاضلاب، نوع و غلظت آلاینده ها و کیفیت مطلوب آب تصفیه شده است.
یکتا پلیمر پارسا
شرکت ” یکتا پلیمر پارسا ” توزیع کننده انواع مواد شیمیایی ، مواد پلیمری، وارد کننده کائوچو صنعتی ، شتاب دهنده و مواد اولیه لاستیک سازی می باشد.
فروش انواع حلال شیمیایی ،، انواع حلال هیدروکربنی ،، رزین و هاردنر با قیمت مناسب به سراسر کشور صورت می پذیرد.
